Nederlands: De kruik was in bezit van personen met een hoge sociale status en werd gebruikt voor het drinken van palmwijn. Naast een gebruiksvoorwerp had de kruik ook een esthetische waarde. De kruik toont een haardracht die gebruikelijk was en is bij de vrouwen van de Mangbetu aristocratie. Het langgerekte uiterlijk werd bereikt via schedeldeformatie, het afbinden van de schedel bij kinderen. Antropomorfe kruiken worden pas sedert het einde van de 19e eeuw door de Mangbetu gemaakt. Tussen de twee wereldoorlogen bloedde deze kunstuiting dood. Tegenwoordig worden ze niet meer vervaardigd, misschien wel als slechte toeristenreplica's. Volgens Burssens (1992: 32 e.v.) zijn antropomorfe kruiken, pijpekoppen en muziekinstrumenten in zwang gekomen als antwoord op de vraag door westerlingen. De Mangbetu hebben daarbij veel ontleend aan buurvolken, die oorspronkelijk wel antropomorfe kunstvoortbrengselen hadden. De kruiken dienden vooral ook als 'artistiek' voorwerp en als prestigeobjecten die, bijvoorbeeld door hoofden, werden geschonken aan relaties. Het vervaardigen van dit type kruiken heeft dus een relatief korte ontwikkeling doorgemaakt.